نمی دانم چرا بین این همه آدم

به تو

پیله کرده ام

شاید فقط با تو پروانه می شوم !

دلم هنوز کودک مانده است

تا بزرگ شدنش راه درازی در پیش است

به درازای سالها زندگی کردن

به درازای رنج روزهای دلبستگی

و من بی دل بزرگ شده ام

دلم را در صداقت لحظه های کودکی ام جا گذاشته ام

کسی حجم صداقتش را تاب نیاورد

باید بزرگش کنم

باید با دورنگی لحظه های امروز آشنایش کنم

انگار همیشه روبروی دری ایستاده ام

که کلیدش را نداشتم

اگرچه می دانستم هدیه ای نهانی پشت در است

تا وقتی یک روز

چشم هایم را برای دمی بستم و یک بار دیگر نگاه کردم

حیرت نکردم

برایم مهم نبود

وقتی غژغژ لولای در را می شنیدم و می خندیدم

مرگ

دست هایش را به سوی من دراز کرده بود ......